Учение Оригена о Св. Троице

Для того, чтобы удержать решительно дуалистический характер, философская система должна представлять материю самостоятельным началом, независимым по своему бытию от первой причины. Напротив, для Филона Бог — более, чем образователь материи (ὁ κοσμοπλάστης, который τὴν οὐσίαν ἄτακτον... εἰς τάξιν ἐξ ἀταξίας... μορφοῦν ἤρξατο, deplantat. Noae p. 214 (ed. Francofurti. 1691) ap. Keferstein, Philo's Lehre von den göttlichen Mittelwesen. Leipzig. 1846): Он — творец ее. Ibid, de somniis I, 577. ὡς ὁ ἥλιος τὰ κεκρυμμένα τῶν σωμάτων ἑπιδείκνυται, οὕτω καὶ ὁ Θεός τὰ πάντα γενήσας, οὐ μόνον εἰς τοὐμφανὲς ἤγαγεν, ἀλλὰ καὶ ἃ πρὸτερον οὐκ ἦν, ἐποίησεν, οἠ δημιουργὸς μόνον, ἀλλὰ καὰ κτιστὴς αὐτὸς ὤν.

Кеферштейн (S. 4) указывает девять пунктов, в которых Бог и материя диаметрально противоположны между собою; напр. de cherubim, 121 ἴδιον μὲν δὴ θεοῦ τὸ ποιεῖν, ὃ οὺ θέμις ἐπιγράψασθαι γενητῷ ἴδιον δὲ γενητοῦ τὸ πάσχειν. legis allegoriar. 1. II, 62. θεὸν καὶ γένεσιν, ἀντιπάλους φύσεις, quis rer. divin. haeres sit, 509, где Бог и мир рассматриваются как τὰ ἄκρα.— De sacrificantibus, 857. ἐξ ἐκείνης (τῆς οὐσίας) γὰρ πάντ' ἐγένησεν ὁ Θεὸς, οὐκ ἐφαπτόμενος αὐτός οὐ γὰρ ἦν θέμις ἀπείρου... ὕλης ψαύειν τὸν... μακάριον, ἀλλὰ ταῖς ἀσωμάτοις δυνάμεσιν, ὧν ἔτοιμον ὅνομα αἱ ἰδέαι, κεχρήσατο πρὸς τὸ γένος ἕκαστον τὴν ἀρμόττουσαν λαβεῖν μορφήν. Cf. de nominum mutat. 1048.τὸ γὰρ ὄν, ἧ ὄν ἐστιν, οὐχὶ τῶν πρός τι... τῶν δὲ δυνάμεων, ἃς ἔτεινεν εἰς γένεσιν... ἐνίας συμβέβηκε λέγεσθαι ὡσανεὶ πρὸς τι... Несколько раз Филон высказывается в том смысле, что Бог δίδωσι, Λόγῳ χρώμενος ὑπηρέτη δωρεῶν, ὧ καὶ τὸν κόσμον εἰργάζετο (quod Deus sit immutabilis, 302), и однако в противоречие самому себе в de mundi opificio, 4. утверждает, что Бог сотворил мир οὐδενὶ παρακλήτω, непосредственно Сам, μόνω δ' ἑαυτῶ χρησάμενος ὁ Θ. ἴγνω...εὐεργετεῖν... τὴν φύσιν. Keferstein, S. 98.

Dähne, Darstellung der jüdisch-alexandrinischen Religions-Philosophie. Halle. 1834. I. S. 164. de monarchia 1, 815.οὐδὲν γὰρ τῶν τεχνικῶν ἔργων ἐπαυτοματίξεται, τεχνικώτατος δὲ ὁ κόσμος ὠς ὐπό τινος ἀγαθοῦ καὶ τελειότατου πάντως δεδημιουργῆσθαι. Τοῦτον τὸν τρόπον ἔννοιαν ἐλάβομεν ὑπάρξεως Θεοῦ.

ὁ τῶν ὅλων νοῦς, de mundi opif. v. Keferstein, S. 32: 33.

κρείττων ἢ ἀρετὴ καὶ κρείττων ἢ ἐπιστήμηκαὶ κρείττων ἢ αὐτὸ τὸ  ἀγαθὸν  καὶ  αὐτὸ τὸ  καλόν, de m. opif. 6... Dähne, 450. de vitacontempl. p. 890. τὸ  ὄν, ὃ καὶ ἀγαθοῦ    κρεῖττόν     ἐστι  καὶ  ἐνὸς είλικρινέστερον καὶ  μονάδος ἀρχεγονώτερον.

Dähne, I, 120. ὁ ἀγέννητος, de sacrif. 140. 147.

Ibid. I, 166. leg. alleg. II. 1093. πᾶν μὲν τὸ  γεννητὸν ἀναγκαῖον τρέπεσθαι. de sacrif. 131. ὁ Θεὸς ἔλλειψιν ἢ πρόσθεσιν οὐκ ανέχεται, πλήρης καὶ ἰσαίτατος ὢν εαυτω de cherub. 111. φύσει ἄπρεπτον.— Wolff, Die philonische Philosophie. Gothenburg. 1858. S. 34. de  posteritate Caini. 7. οὐ ἐν  χρόνω τὸ αἴτιον, οὐδὲ συνόλως ἐν  τόπω,  ἀλλ' ὑπεράνω καὶ  τόπου καὶ  χρόνου.