5. 3. 16; 2, 373. αὐτάρκης οὖν ἐαυτῶ καὶ οὐδὲν ζητεί. 6. 9. 6; 1, 86. τὸ  αὐταρκέστατον.

6. 8. 11; 2, 160. ὧ συμβέβηκε μηδέν. 2, 161. οὐδὲ τὸ  πρὸς ἄλλο. 6. 7. 40; 2, 143. 144. αὐτὸ ἐφ' ἑαυτοῦ τῶν ἐξ αὐτοῦ οὐδὲν δεόμενον.

5. 3. 17; 2, 374. ἐπέκεινα αὐταρκείας. 6. 7. 41; 2, 145. ταῦτα (τά ἀλλὰ) γὰρ καὶ  δεῖται αὐτοῦ, αὐτὸ δὲ οὐκ ἂν δέοιτο εαὐτοῦ γελοῖον γὰρ οὔτω γὰρ ἄν καὶ  ἐνδεὲς ἦν αὐτοῦ. 6. 9, 6; 1, 86. τὸ  δὲ οὐ δεῖται εαὐτοῦ αὐτὸ γὰρ  ἐστι .

6. 9. 3; 1, 83. ἐπεὶ καὶ  τὸ  αἴτιον λέγειν οὐ κατηγορεῖν  ἐστι  συμβεβηκός τι αὐτῷ,  ἀλλ' ἡμῖν, ὄτι  ἔχομέν τι παρ' αὐτοῦ ἐκείνου ὄντος ἐν  αὑτῷ.

2. 9. 1; 2, 33. τὸ  πρῶτον δὲ οὔτως, ὄτι  ἁπλούστατον... πᾶν γὰρ τὸ  οὐ πρῶτον ούχ ἁπλοῦν. 5. 3. 16; 2, 372. εἰ γὰρ καὶ αὐτὸ πολύ, οὐκ ἀρχή τοῦτο,  ἀλλ' ἄλλο πρὸ τοῦτου.

1. 8. 2; 2, 389. αὐτὸς τε γὰρ ὑπέρκαλος καὶ ἐπέκεινα τῶν ἀρίστων.

5. 5. 13; 2, 32. οὔτε τὸ   ἀγαθὸν  ἔχει  τὸ   ἀγαθὸν ... εἰ δ' ἄρα τις ὁτιοῦν αὐτῷ προστίθησιν, ἢ οὐσίαν ἢ νοῦν ἢ καλόν, τῆ προσθήκη αφαιρεῖται αὐτοῦ τἀγαθὸν εἶναι. ἦν δὲ αὐτὸ ἁπλοῦν καὶ  μόνον  ἀγαθὸν , τὸ  ἄρα πρώτως καὶ  τἀγαθὸν υπέρ τε πάντα τὰ  ὄντα . 2. 9. 1; 2, 33. ἡ τού ἀγαθοῦ   άπλή φύσις... καὶ γὰρ αὔτη οὐκ ἄλλο, εἶτα ἔν, οὐδὲ τοῦτο ἄλλο, εἶτα  ἀγαθὸν  ὅταν λέγωμεν τὸ  ἓν  καὶ  ὅταν λέγωμεν τἀγαθὸν, τὴν αὐτήν δεῖ νομίζειν τὴν φύσιν καὶ  μίαν λέγειν οὐ κατηγοροῦντας εκείνης οὐδὲν. 1.7. I; 2, 431. οὐ τῆ ἐνεργεία οὐδὲ τῆ νοήσει τἀγαθὸν εἶναι,  ἀλλ' αὐτῆ τῆ μονῆ τἀγαθὸν εἶναι.

6. 7. 41; 2, 145. οὐ τοίνυν οὐδ'  ἀγαθὸν  αύτώ, ἀλλὰ τοῖς ἄλλοις. 6. 9.6; 1, 87.  ἐστιν ὑπεράγαθον καὶ αὐτὸ ούχ ἐαυτῶ, τοῖς δὲ άλλοις  ἀγαθὸν .

1.7. 1; 2, 431. καὶ  γὰρ αὖ τοῦτο δεῖ τἀγαθὸν τίθεσθαι, εἰς ὃ πάντα ἀνήρτηται (ὥσπερ κύκλος πρὸς κέντρον),αὐτὸ δὲ εἰς μηδέν.

5. 3. 11; 2, 366. οὐδὲ τἀγαθὸν οὖν, εἰ σημαίνει ἐν  τι τῶν πάντων τἀγαθὸν, οὐδὲ τοῦτο- εἰ δὲ τὸ  πρὸ πάντων,ἔστω οὕτως ὠνομασμένον.

6. 7. 38; 2, 141. λέγομεν δὲ τἀγαθὸν περὶ αὐτοῦ λέγοντες οὐκ αὐτὸ οὐδὲ κατηγοροῦντες, ὄτι  αὐτῷ υπάρχει, ἀλλ' ὄτι  αυτό εἶτα οὐδ'  ἔστιν  ἀγαθὸν  λέγειν αξιοῦντες... ἴνα μή ἄλλο, τὸ  δ' ἄλλο ποιῶμεν, ὡς μή δεῖσθαι τοῦ   ἔστιν ἔτι,οὔτω λέγομεν τἀγαθὸν.

100

5. 3. 15; 2, 371. αὐτὸ ἔν. οὐ κατ' άλλου,  ἀλλ' ὄτι  τοῦτο (ib. n. 12; 2, 368 ιιύτοέν). ἀρχή γὰρ ἐν  ὄντως καὶ αληθῶς ἔν. 3. 8. 10; 1, 345. τὸ  ἁπλώς ἔν 6. 9. 5; 1, 85. ἴνα  μὴ  καὶ ενταύθα κατ' ἄλλου τὸ  ἕν, ὧ ὄνομα μὲν κατ' ἀλήθειαν οὐδὲν προσήκον, εἴπερ δὲ δεῖ ὀνομάσαι, κοινῶς ἂν λεχθὲν προσηκόντως ἕν, ούχ ὡς ἄλλο, εἶτα έν... οὐχ οὕτως ἓν λέγοντες καὶ ἀμερές, ὡς σημεῖον ἢ μονάδα... n. 6; 1, 86. οὔτε οὕτως ἀμερές, ὡς τὸ  σμικρύτατον μέγιοτον γὰρ απάντων οὐ μεγέθει, ἀλλὰ δυνάμει... καὶ  ἄπειρον αὐτό... τῷ ἀπεριλήπτω τῆς δυνάμεως.