6. 7. 38; 2, 141. λέγομεν δὲ τἀγαθὸν περὶ αὐτοῦ λέγοντες οὐκ αὐτὸ οὐδὲ κατηγοροῦντες, ὄτι  αὐτῷ υπάρχει, ἀλλ' ὄτι  αυτό εἶτα οὐδ'  ἔστιν  ἀγαθὸν  λέγειν αξιοῦντες... ἴνα μή ἄλλο, τὸ  δ' ἄλλο ποιῶμεν, ὡς μή δεῖσθαι τοῦ   ἔστιν ἔτι,οὔτω λέγομεν τἀγαθὸν.

100

5. 3. 15; 2, 371. αὐτὸ ἔν. οὐ κατ' άλλου,  ἀλλ' ὄτι  τοῦτο (ib. n. 12; 2, 368 ιιύτοέν). ἀρχή γὰρ ἐν  ὄντως καὶ αληθῶς ἔν. 3. 8. 10; 1, 345. τὸ  ἁπλώς ἔν 6. 9. 5; 1, 85. ἴνα  μὴ  καὶ ενταύθα κατ' ἄλλου τὸ  ἕν, ὧ ὄνομα μὲν κατ' ἀλήθειαν οὐδὲν προσήκον, εἴπερ δὲ δεῖ ὀνομάσαι, κοινῶς ἂν λεχθὲν προσηκόντως ἕν, ούχ ὡς ἄλλο, εἶτα έν... οὐχ οὕτως ἓν λέγοντες καὶ ἀμερές, ὡς σημεῖον ἢ μονάδα... n. 6; 1, 86. οὔτε οὕτως ἀμερές, ὡς τὸ  σμικρύτατον μέγιοτον γὰρ απάντων οὐ μεγέθει, ἀλλὰ δυνάμει... καὶ  ἄπειρον αὐτό... τῷ ἀπεριλήπτω τῆς δυνάμεως.

101

6. 9. 3; 1, 82. ἄμορφον δὲ ἐκεῖνο καὶ μορφῆς νοητῆς, οὔτε οὖν τι οὔτε ποιὸν οὔτε ποσόν... οὐδὲ κινούμενον οὐδ'   αὖ έστώς οὐκ ἐν  τόπω, οὐκ ἐν  χρόνω, ἀλλὰ τὸ καθ' αὐτὸ μονοειδές, μᾶλλον δὲ ἀνείδεον πρὸ είδους ὄν παντὸς.

102

5. 3. 17; 2, 374. αὐτὸ οὐκ ὄν οὐσία. 6. 9. 2; 1, 81. οὐδὲ τὸ  ὄν τὸ  γὰρ ὄν τὰ πάντα.

103

5. 3. 17; 2. 374. ἐπέκεινα ταύτης (οὐσίας). 1.7. 1; 2, 431. ἐπέκεινα οὐσίας.

104

5. 5. 6; 2, 23. τῆς δὲ γενομένης οὐσίας εἴδους οὔσης... ἀνείδεον δὲ ὄν οὐκ οὐσία... ἐπέκεινα ἄρα ὄντος. n. 11; 2, 29. καὶ  τὸ  άίτειρον τοῦτο... μηδέ ἔχειν πρός ὂ ὁριεῖ τι τῶν εαὐτοῦ- τῷ γὰρ ἓν εἶναι οὐ μεμέτρηται... οὔτ' οὖν πρὸς ἄλλο οὔτε πρός αυτό πεπέρανται- έπεὶ οὕτως ἂν εἴη καὶ  δύο.

105

6. 9. 3; 1, 82. οὐδὲ ὄν. καὶ  γὰρ τὸ  ὄν οίον μορφὴν τὴν τοῦ ὄντος έχει  ἄμορφον δὲ ἐκεῖνο.

106

6. 9.2; 1, 80. ἔχει  δὲ καὶ ζωὴν καὶ  νοῦν τὸ  ὄν οὐ γὰρ δὴ νεκρόν πολλά ἄρα τὸ  ὄν. cfr. 5. 6. 6; 1, 199. δεῖ γὰρ τὴν πρώτως λεγομένην οὐσίαν οὐκ εἶναι τοῦ  εἶναι σκιάν,  ἀλλ' ἔχειν πλῆρες τὸ  εἶναι, πλῆρες δὲ  ἐστι  τὸ  εἶναι, ὅταν εἶδος τοῦ νοεῖν καὶ  ζῆν λάβη.

107

6. 9.6; 1, 86. δεῖται οὖν αὐτοῦ (τοῦ ἑνὸς) ἢ οὐσία ἐν  εἶναι.