5. 3. 17; 2. 374. ἐπέκεινα ταύτης (οὐσίας). 1.7. 1; 2, 431. ἐπέκεινα οὐσίας.

104

5. 5. 6; 2, 23. τῆς δὲ γενομένης οὐσίας εἴδους οὔσης... ἀνείδεον δὲ ὄν οὐκ οὐσία... ἐπέκεινα ἄρα ὄντος. n. 11; 2, 29. καὶ  τὸ  άίτειρον τοῦτο... μηδέ ἔχειν πρός ὂ ὁριεῖ τι τῶν εαὐτοῦ- τῷ γὰρ ἓν εἶναι οὐ μεμέτρηται... οὔτ' οὖν πρὸς ἄλλο οὔτε πρός αυτό πεπέρανται- έπεὶ οὕτως ἂν εἴη καὶ  δύο.

105

6. 9. 3; 1, 82. οὐδὲ ὄν. καὶ  γὰρ τὸ  ὄν οίον μορφὴν τὴν τοῦ ὄντος έχει  ἄμορφον δὲ ἐκεῖνο.

106

6. 9.2; 1, 80. ἔχει  δὲ καὶ ζωὴν καὶ  νοῦν τὸ  ὄν οὐ γὰρ δὴ νεκρόν πολλά ἄρα τὸ  ὄν. cfr. 5. 6. 6; 1, 199. δεῖ γὰρ τὴν πρώτως λεγομένην οὐσίαν οὐκ εἶναι τοῦ  εἶναι σκιάν,  ἀλλ' ἔχειν πλῆρες τὸ  εἶναι, πλῆρες δὲ  ἐστι  τὸ  εἶναι, ὅταν εἶδος τοῦ νοεῖν καὶ  ζῆν λάβη.

107

6. 9.6; 1, 86. δεῖται οὖν αὐτοῦ (τοῦ ἑνὸς) ἢ οὐσία ἐν  εἶναι.

108

6. 9. 2; 1.81. οὐδὲ νοῦς- καὶ  γὰρ ἂν οὕτως εἴη τὰ πάντα τοῦ νοῦ τὰ πάντα ὄντος. n. 6; 1, 87. οὐδὲ νόησις, ἴνα  μὴ  ἑτερότης. 6. 7. 40; 2, 143. ἐπέκεινα ἥξει οὐσίας καὶ νοήσεως έπί τι θαυμαστόν, ὃ  μὴ τε ἔχει  ἐν  αϋτφΌύσίαν  μὴ τε νόησιν.

109

6. 7. 40; 2. 144. ὅλως γὰρ ἡ νόησις, εἰ μὲν αγαθοῦ, χεῖρον αὐτοῦ· ὥστε οὐ τοῦ  ἀγαθοῦ ἂν  εἴη  ἢ ἓν  ἓσται ὁμοῦ τἀγαθὸν καὶ τὸ  ἔλαττον αὐτοῦ... εἰ δὲ κρεῖττον ἡ νόησις, τὸ  νοητὸν χεῖρον ἓσται. n. 35; 2, 139. οὐδὲ νοῦς, ὄτι  μηδὲ νοεῖ-ὁμοιοῦσθαι γὰρ δεῖ.

110

5. 6. 1; 1, 195. ἄλλο τὸ  νοοῦν, ἄλλο τὸ  νοούμενον. 6. 7. 41; 2, 145. οὐδ'  ἐστι  δύο, μᾶλλον δὲ πλείω, αύτός, ἡ νόησις· οὐ γὰρ δὴ ἡ νόησις αυτόςδεῖ δὲ τρίτον καὶ  τὸ νοούμενον εἶναι.

111

6. 7. 38; 2, 141. ὁ δὲ αὑτὸν νοῶν ὄτι   ἀγαθὸν  πάντως νοήσει τὸ  «έγώ εἰμι τὸ   ἀγαθὸν» εἰ δὲ  μὴ , άγαθόν μέν νοήσει, οὐ παρἓσται δὲ αὐτῷ τὸ  ὄτι  αὐτὸς  ἐστι  τοῦτο νοεῖν. δεῖ οὖν τὴν νόησιν εἶναι, ὄτι   ἀγαθὸν  είμι.

112

6. 7. 39; 2, 141. ἢ οὐδὲν ἄλλο πάρεστιν αὐτῷ,  ἀλλ' ἀπλῆ τις ἐπιβολὴ αὐτῷ πρὸς αὐτὸ ἓσται.  ἀλλ' οὐκ ὄντος οἷον διαστήματός τινος οὐδὲ διαφορᾶς πρὸς αυτό, τὸ  επιβάλλον ἑαυτῶ τί ἂν εἴη ή αυτό;.