134

6. 3. 11; 2, 367. πλῆθος.

135

6. 9. 2; 1,81. διπλοῦς ἔσται καὶ  οὐχ ἁπλοῦς οὐδὲ τὸ  ἓν (η. 5; 1,85. ένοειδής).

136

5. 4. 2; 1, 72. ἐκ τῆς ἀορίστου δυάδος καὶ  τοῦ  ἑνὸς τὰ εἴδη... τοῦτο γὰρ ὁ νοῦς. 6. ,6. 8; 2, 106. δυάς ἡ πρώτη

137

5. 4. 2; 1, 72. οὐχ ἁπλοῦς (ὁ νοῦς), ἀλλὰ πολλά, σύνθεσίν τε ἐμφαίνων, νοητὴν μέντοι. 5. 3. 15; 3, 371. ἓν ἄρα πολλά. 6. 7. 14; 2, 144. ἓν πολλά. 6. 2. 22; 2, 247. εἰς πολλά. 6. 7. 8; 2, 106. πολλά δεῖ τοῦτο τὸ  ἓν εἶναι ὄν μετὰ τὸ  πάντη ἕν.

138

5. 6. 1; 1, 195. ἓν καὶ  δύο... τὰ δύο ἓν ἓσται... άμφώ οὖν γίνεται ἓν ὄν.

139

5. 6. 1; 1, 195. ἁπλοῦν ἄρα καὶ  οὐχ ἁπλοῦν δεῖ εἶναι.

140

См. выше стр. 31. пр. 1.

141

5. 5. 4; 2, 21. ὁ μὲν νοητὸς κόσμος καὶ ὁ νοῦς. 5. 3. 16; 2, 372.

142

5. 9. 6; 1, 54. πάντα δὲ ὁμοῦ έκεῖ καὶ οὐδὲν ἧττον διακεκριμένα... πολὺ μᾶλλον ὁ νοῦς  ἐστιν ὁμοῦ πάντα καὶ αὖ οὐχ όμού, ὄτι  ἕκαστον δύναμις ιδία. ὁ δὲ πᾶς νοῦς περιέχει ὥσπερ γένος εἴδη καὶ  ὥσπερ ὅλον μέρει.

143

5. 1.4; 1, 100. δεῖ δὲ καὶ  τοῖς νοηθεῖσιν ἑτέροις πρὸς ἄλληλα εἶναι, ταὐτόν δέ, ἐπεὶ ἓν ἐαυτῶ, καὶ  κοινὸν δὲ τι ἐν  πᾶσι.

144

5. 9.6; 1, 54. νοῦς μὲν δὴ ἔστω τὰ  ὄντα  καὶ  πάντα ἐν  αὐτῷ οὐχ ὡς ἐν  τόπω έχων,  ἀλλ' ὡς αὐτόν έχων καὶ  ἓν ὢν αὐτοῖς. η. 8; 1, 55. νοῦς καὶ  ἡ νοερὰ οὐσία, οὐχ ἑτέρα τοῦ  νοῦ ἑκάστη ιδέα,  ἀλλ' ἑκάστη νοῦς. καὶ  ὅλος μὲν ὁ νοῦς τὰ πάντα εἴδη, ἕκαστον δὲ εἶδος νοῦς έκαστος, n. 5; 1, 52. εἰ δὲ παρ' αὐτοῦ καὶ ἐξ αὐτοῦ νοεῖ, αὐτὸς  ἐστιν ὃ νοεί. εἰ γὰρ ἡ μὲν οὐσία αὐτοῦ άλλη, ἃ δὲ νοεῖ ἕτερα αὐτοῦ, αὐτὴ ἡ οὐσία αὐτοῦ ανόητος ἓσται. 3.2. 1; 2, 320. ἡ τοῦ  νοῦ καὶ  τοῦ  ὄντος φύσις κόσμος ἐστίν ὁ αληθινός καὶ  πρώτος, οὐ διαστάς ἀφ' εαὐτοῦ.

145