150

См. выше стр. 32. пр. 1.

151

5. 5. 1; 2, 17. τὸν  νοῦν, τὸν  ἀληθῆ νοῦν καὶ ὄντως, ἆρ' ἂν τις φαίη ψεύδεσθαί ποτε καὶ   μὴ  τὰ  ὄντα  δοξάρειν; οὐδαμῶς... δεῖ ἄρα αὐτόν ἀεὶ είδέναι... οὐδὲ δι' ἀποδείξεως, n. 3; 2, 20. νοῦς, τὰ  ὄντα  πάντα, ἡ ἁλήθεια.

152

5. 1.6; 1, 101. ἐκποδών δὲ ἡμῖν ἔστω γένεσις ἡ ἐν  χρόνω τὸν  λόγον περὶ τῶν ἀεὶ ὄντων ποιουμένοις... τὸ  δὲ ἀεὶ τέλειον ἀεὶ καὶ ἀίδιον γεννᾶ.

153

5. 1. 4; 1, 99. ὁ νοῦς... ὁ ὄντως αιών... ἔχει  ἐν  τῷ αὐτῷ πάντα ἑστώτα ἐν  τῷ αὐτῷ καὶ   ἐστι  μόνον καὶ  τὸ   ἐστιν ἀεὶ καὶ οὐδαμοῦ τὸ  μέλλον  ἔστι  γὰρ καὶ τότε· οὐδὲ τὸ  παρεληλυθός.

154

6. 9. 5; 1, 85. τὸ ἐν τοῖς οὖσι τιμιώτατον. 5. 1. 4; 1, 99. οὐδὲ αὔξην ζητεῖ τελειότατος ὤν.

155

5. 1.6; 1, 102. κρείττων ἁπάντων νοῦς... μέγιστον δὲ μετ' αὐτὸ (τό ἓν) νούς καί δεύτερον.

156

5. 5. 4; 2, 21. ὁ νοῦς μᾶλλον ἓν τῶν ἄλλων καὶ οὐδὲν ἐγγυτέρω αὐτοῦ τοῦ ἑνός, οὐ μὴν τὸ καθαρῶς ἕν.

157

5. 1. 6; 2, 102. καὶ γὰρ ὁρᾶ ὁ νοῦς ἐκεῖνο καὶ δεῖται αὐτοῦ μόνου· ἐκεῖνο δέτοῦτου οὐδὲν.

158

5. 1.7; 1, 102. εἱκόνα δὲ ἐκείνου εἶναι λέγομεν τὸν νοῦν... δεῖ πως εἶναι ἐκεῖνο τό γεννώμενον καὶ ἀποσὠζειν πολλά αὐτοῦ καὶ εἶναι ὁμοιότητα πρὸς αὐτό, ὥσπερ καὶ τὸ φῶς τοῦ ἡλίου. n. 6. περίλαμψιν ἐξ αὐτοῦ... οἷον ἡλίου τὸ περὶ αὐτὸν λαμπρὸν φῶς περιθέον, ἐξ αὐτοῦ ἀεὶ γεννώμενον μένὄντος.

159

5. 1.6; 1, 102. ὁρᾶ δὲ άύτό οὐ χωρισθείς... ποθεῖ δὲ πᾶν τὸ γεννῆσαν καὶ τοῦτο ἀγαπᾶ, καὶ μάλιστα ὅταν ὦσι μόνοι τὸ γεννῆσαν καὶ τὸ γεγεννημένον ὅταν δὲ καὶ τὸ ἄριστον ἦ τὸ γεννῆσαν, ἐξ ἀνάγκης σύνεστιν αὑτῷ, ὡς τῆ ἑτερότητι μόνον κεχωρίςθαι.

160

5. 5. 3; 2, 20. Θεὸς αἥτῆ ἡ φύσις καὶ Θεὸς δεύτερος.

161

5. 1.6; 1, 102. τὸ δὲ ἀεὶ τέλειον ἀεὶ καὶ ἀίδιον γεννἆ· καὶ ἔλαττον δὲ ἑαυτοῦ γεννἆ.