Учение Оригена о Св. Троице

adv. h. 2. 17. 3. vel generationes Patris erunt ejusdem substantiae ei et similes generatori; vel si dissimiles parebunt, ex altera quadam substantia confiteri eas necesse est.

244

adv. h. 2. 17. 5. et si quis Stellas dicateos (aeones), nihilominus eadem uni-versi apparebunt natura participantes. Etenim siStella a Stellain claritate differt, sed non secundum qualitatem, nec secundum substantiam, secundum quam passibile aliquid vel impassibile est; sed aut universos, ex lumine quum sint paterno, naturaliter impassibiles et immutabiles esse oportet, aut universi cum paterno lumine apparebunt et passibiles et commutationum corruptioms capaces sunt. 2. 17. 6. Haec autem eadem ratio sequetur etsi velut ab arbore ramos dicant a Logo natam esse emissionem aeonum; quum Logos a Patre ipsorum generationem habeat: ejusdem enimsubstantiae omnes inveniuntur cum Patre tantum secundum magnitudinem, non secundum naturamdifferentes abinvicem, et magnitudinem complentes Patris, quemadmodum digiti complent manum.

245

adv. h. 2. 17. 4. si autem velut a lumine lumina accensa sunt aeones a Logo, Logos autem a No, et Nus a Bytho, veluti verbi gratia a facula faculae; generatione quidem et magnitudine fortasse distabunt abinvicem: ejusdem autem substantiae quum sint cum principe emissionis ipsorum, aut omnes impassibiles perseverant, aut et Pater ipsorum participabit passiones. Neque enim quae postea accensa est facula alteram lumen habebit, quam illud quod ante earn fuit. Quapropter et lumina ipsorum composita et uniim, in principalem unitionem recurrunt, quum fiat unum lumen quod fuit et a principio. Quod autem juvenius et antiquius est, neque in ipso lumine intelligi potest (unum enim lumen est totum) nec in ipsis quae perceperunt lumen faculis (etenim ipsae secundum substantiam materiae id tempus habent; una enim et eadem est facularum materia), sed tantum secundum accensionem, quoniam altera quidem ante pusillum tempus, altera autem nunc accensa est.

246

Напр., adv. h. 2, 28, 5. «Тот, кто приписывает Слову третье место в происхождении от Отца (tertiam prolationem a Patre) — почему и не знает Его величия,— очень далеко отделяет Слово от Бога (porro et longe Logon a Deo separavit). Пророк говорит о Нем: «кто поведает рождение Его?» (Исайи 52, 8)». А в следующем (2. 28. 6) пункте речь идет о Сыне уже в чисто церковном смысле: св. Ириней говорит о единородномСлове Божием, тогда как, по системе Валентина, из «Глубины» (Βυθός) рождаются «Ум» (Νοῦς), который и называется «Единородным» (Μονογενής), и «Истина» (Ἀλήθεια), и уже от этой пары (συζυγία) происходят «Слово» (Λόγος) и «Жизнь» (Ζωή), так что о «Единородном Слове» у валентиниан не могло быть и речи.

247

adv. h. 4. 28. 2. unus et idem Deus Pater et Verbum ejus.