«...Иисус Наставник, помилуй нас!»

Ср., напр., правила св. Дионисия Александрийского.

424

Ad. Harnack. Die Chronologie der altchristlichen, Litteratur, II, S. 99, Anm. 1.

425

Migne, PGg., t. 10, col. 1048.

426

M. I. Routh, Reliquiae sacrae, v. III, p. 283.

427

„Theologische Studien und Kritiken“. 1881, Heft 1, S. 197—200.

428

Ho cp. H. Achelis. Das Christentum in den ersten drei Jahrhunderten, B. II, S. 134, который ставит вопрос, должно ли различать у св. Григория две степени: слушающих, которые были приравнены к оглашаемым и подобно последним оставляли храм по окончании проповеди, и молящихся, которые могли принимать участие в молитве Церкви, но совершать ее могли, только преклонивши колена; или же три класса: слушающих, коленопреклоненно молящихся и стоящих молящихся. Должно однако заметить, что 7–е правило ясно различает припадающих и удостаиваемых молитв, как две степени разной силы, а припадания (прав. 8 и 9) нельзя смешивать с слушанием (прав. 7).

429

H. Achelis, Das Christentum in den ersten drei Jahrhunderten, B. II, s. 133–136. E. Schwartz, Busstufen und Katechumenatsklassen, Strassburg 1911, S. 25–26.

430

H. Achelis, Das Christentum in den ersten drei Jahrhundenten. B. II, S. 136; ho cp. E. Schwarts, Busstufen und Katechumenatsklassen, S. 41.

431

У Ang. Mai, Nova Patrum Bibliotheca, VI, 95 sqq. и у Migne, PGr., t. 10, col. 1205.

432

У Ad. Harnack, Geschichte der altchristlichen Litteratur, 1, S. 430.

433

См. Billius у Migne, PGr., t. 10, col. 966–967.

434

1) VII, 25: in Ecclesiasten namque metaphrasin idem Gregorius magnificentissime scripsit.

435

De vir. ill. c. 65: Theodorus, qui postea Gregorius appellatus est, Neocaesareae Ponti episcopus… scripsit et metaphrasin ecclesiastis, brevem quidem, sed valde utilem.

436

Migne, PL., t. 23, col. 1049–1050: Vir sanctus Gregorius, Ponti episcopus, Origenis auditor, in Metaphrasi Ecclesiastae ita hunc locum intellexit: „Ego vero praefero adolescentulum pauperem et sapientem regi seni et stulto, cui nunquam venit in mentem, quod possibile sit, quemquam de his, quos vinxerat, ad regnum exire de carcere, et seipsum de iniqua deinceps potestate sua corruere. Evenit enim interdum, ut hi qui subadolescentulo sapiente fuerint, absque moerore sint. Qui enim postea nati sunt, quia mala praeterita nescierunt, nec adolescentulum laudare possunt, qui postea consurrexit, abducti opinione perversa et impetu spiritus adversantis.

437