The Influence of Eastern Theology on Western Theology in the Works of John Scotus Erigena

Ср. F. Hipler в Wetzer und Welte’s Kirchenlexicon. 2 Aufl. III. 1884. S. 1795.

Cf. Schluter. Migne, s. 1.1.122, с. 111.

A. Kreutzhage. Mittheilungen Qber den Einfluss der Philosophie auf die Entwickelung des innern Lebens. MQnster. 1831. 216 ff. Cf. SchlOter, c. 106–110.

Первая монография об Эригене, в которой уже выставляется на вид значение его, принадлежит собственно датскому профессору, находившемуся в близких отношениях к Баадеру и Гаманну, П. Иорту (протестанту): «И. Ск. Эригена, или о начале христианской философии и ее священном призвании» (1823).

Ср. о нем К. Werner. Geschichte der katholischen Theologie (Geschichte der Wissenschaften im Deutschland. B. VI). MOnchen. 1866. S.487–497, 492. F. Lauchert. Franz Anton Staudenmaier nach seiner schriftstellerischen Thatigkeit dargestellt. Revue Internationale de Th£ologie. 1897. №№ 18, 20.

F. Staudenmaier. J. Sc. Erigena und die Wissenschaft seiner Zeit. I. Frankfurt am Main. 1834. Мёлер, между прочим, с одобрением встретил этот труд, усматривая в авторе его все качества, необходимые для успешного выполнения взятой им на себя задачи, и выражаясь относительно Эригены, что он «принадлежит к универсальным умам (Geistern) и ограниченной известным лишь направлением головой совсем не может быть понят». См. рецензию книги Штауденмайер» в Theolog. Quartalschrift. В. XVI. 1834. 470–485. Cf. 471.

38–39,210.

Vorrede, VII.

40.

Vorrede, V, VII.

Staudenmaier. Lehre des J. Sc. Erigena Uber das menschliche Erkennen. Ztschr. ftlr Tbeol. von Hug u. a. 1840.

Staudenmaier. Die Philosophie des Christenthums. I. Giessen. 1840. S. 535–632.

590–591.

605ff.

535ff, 587ff.

Schluter. Praefatio. Migne, s. J. 1.122, с. 104: affirmare audemus, eum, si totum respicias, amussim veritatis nusquam transgressum esse.