106

6. 9.2; 1, 80. ἔχει  δὲ καὶ ζωὴν καὶ  νοῦν τὸ  ὄν οὐ γὰρ δὴ νεκρόν πολλά ἄρα τὸ  ὄν. cfr. 5. 6. 6; 1, 199. δεῖ γὰρ τὴν πρώτως λεγομένην οὐσίαν οὐκ εἶναι τοῦ  εἶναι σκιάν,  ἀλλ' ἔχειν πλῆρες τὸ  εἶναι, πλῆρες δὲ  ἐστι  τὸ  εἶναι, ὅταν εἶδος τοῦ νοεῖν καὶ  ζῆν λάβη.

107

6. 9.6; 1, 86. δεῖται οὖν αὐτοῦ (τοῦ ἑνὸς) ἢ οὐσία ἐν  εἶναι.

108

6. 9. 2; 1.81. οὐδὲ νοῦς- καὶ  γὰρ ἂν οὕτως εἴη τὰ πάντα τοῦ νοῦ τὰ πάντα ὄντος. n. 6; 1, 87. οὐδὲ νόησις, ἴνα  μὴ  ἑτερότης. 6. 7. 40; 2, 143. ἐπέκεινα ἥξει οὐσίας καὶ νοήσεως έπί τι θαυμαστόν, ὃ  μὴ τε ἔχει  ἐν  αϋτφΌύσίαν  μὴ τε νόησιν.

109

6. 7. 40; 2. 144. ὅλως γὰρ ἡ νόησις, εἰ μὲν αγαθοῦ, χεῖρον αὐτοῦ· ὥστε οὐ τοῦ  ἀγαθοῦ ἂν  εἴη  ἢ ἓν  ἓσται ὁμοῦ τἀγαθὸν καὶ τὸ  ἔλαττον αὐτοῦ... εἰ δὲ κρεῖττον ἡ νόησις, τὸ  νοητὸν χεῖρον ἓσται. n. 35; 2, 139. οὐδὲ νοῦς, ὄτι  μηδὲ νοεῖ-ὁμοιοῦσθαι γὰρ δεῖ.

110

5. 6. 1; 1, 195. ἄλλο τὸ  νοοῦν, ἄλλο τὸ  νοούμενον. 6. 7. 41; 2, 145. οὐδ'  ἐστι  δύο, μᾶλλον δὲ πλείω, αύτός, ἡ νόησις· οὐ γὰρ δὴ ἡ νόησις αυτόςδεῖ δὲ τρίτον καὶ  τὸ νοούμενον εἶναι.

111

6. 7. 38; 2, 141. ὁ δὲ αὑτὸν νοῶν ὄτι   ἀγαθὸν  πάντως νοήσει τὸ  «έγώ εἰμι τὸ   ἀγαθὸν» εἰ δὲ  μὴ , άγαθόν μέν νοήσει, οὐ παρἓσται δὲ αὐτῷ τὸ  ὄτι  αὐτὸς  ἐστι  τοῦτο νοεῖν. δεῖ οὖν τὴν νόησιν εἶναι, ὄτι   ἀγαθὸν  είμι.

112

6. 7. 39; 2, 141. ἢ οὐδὲν ἄλλο πάρεστιν αὐτῷ,  ἀλλ' ἀπλῆ τις ἐπιβολὴ αὐτῷ πρὸς αὐτὸ ἓσται.  ἀλλ' οὐκ ὄντος οἷον διαστήματός τινος οὐδὲ διαφορᾶς πρὸς αυτό, τὸ  επιβάλλον ἑαυτῶ τί ἂν εἴη ή αυτό;.

113

6.9.6; 1, 87. οὐ τοίνυν, ὄτι   μὴ  γινώσκει μηδὲ νοεῖ ἑαυτὸν, ἄγνοια περὶ αὐτόν ἓσται· ἢ γὰρ ἄγνοια ἑτέρου ὄντος γίνεται, ὅταν θάτερον ἀγνοῆ θάτεροντὸ  δὲ μόνον οὔτε γινώσκει οὔτε τι ἔχει  ὃ αγνοεῖ, ἐν  δὲ ὄν συνὸν αὐτῷ οὐ δεῖται νοήσεως ἑαυτοῦ.

114

6. 7. 41; 2, 145. ὁ δ'ὀφθαλμὸς τί ἂν δέοιτο τὸ ὂν ὁρᾶν φῶς αὐτὸς ὤν;

115

6.9.6; 1, 87. οὐ γὰρ κατὰ τὸ  νοοῦν δεῖ τάττειν αὐτόν, ἀλλὰ μᾶλλον κατὰ τὴν νόησιν. νόησις δὲ οὐ νοεῖ,  ἀλλ' αἰτία τοῦ νοεῖν ἄλλω.

116

6. 7. 16; 2, 117. ὥσπερ δὲ ὁ ἥλιος τοῦ ὀρᾶσθαι τοῖς αἰσθητοῖς καὶ  τοῦ γίνεσθαι αἴτιος ὢν αἴτιος πως καὶ τῆς ὄψεώς  ἐστιν οὔκουν οὔτε ὄψις οὔτε τὰ γινόμενα, οὔτω καὶ ἡ τοῦ ἀγαθοῦ   φύσις αἰτία οὐσίας καὶ νοῦ οὖσα... οὔτε τὰ  ὄντα  οὔτε νοῦς  ἐστιν...

117