Учение Оригена о Св. Троице
115
6.9.6; 1, 87. οὐ γὰρ κατὰ τὸ νοοῦν δεῖ τάττειν αὐτόν, ἀλλὰ μᾶλλον κατὰ τὴν νόησιν. νόησις δὲ οὐ νοεῖ, ἀλλ' αἰτία τοῦ νοεῖν ἄλλω.
116
6. 7. 16; 2, 117. ὥσπερ δὲ ὁ ἥλιος τοῦ ὀρᾶσθαι τοῖς αἰσθητοῖς καὶ τοῦ γίνεσθαι αἴτιος ὢν αἴτιος πως καὶ τῆς ὄψεώς ἐστιν οὔκουν οὔτε ὄψις οὔτε τὰ γινόμενα, οὔτω καὶ ἡ τοῦ ἀγαθοῦ φύσις αἰτία οὐσίας καὶ νοῦ οὖσα... οὔτε τὰ ὄντα οὔτε νοῦς ἐστιν...
117
6. 8. 6; 2, 154. ἡ δὲ βούλησις ἡ νόησις, βούλησις δ' ελέχθη ὄτι κατὰ νοῦν.
118
6. 8. 8; 2, 156. ἡμεῖς δὲ θεωροῦμεν οὐ συμβεβηκὸς τὸ αὐτεξούσιον ἐκείνω. cfr. n. 7; 2, 155. ἐπεὶ καὶ τὸ κατὰ τύχην λέγειν αὐτὸ εἶναι οὐκ ὀρθόν... εἴ τις ἀξιοῖ τότε εἶναι τὸ ελεύθερον, ὅταν παρά φύσιν ποιῆ.
119
5. 5. 12; 2, 31. οὐ δεηθεὶς οὗτος τῶν ἐξ αὐτοῦ γενομένων... ἐπεὶ οὐδ' ἂν ἑμέλησεν αὐτώ μὴ γενομένου· ἐπεὶ οὐδ', εἰ ἄλλω δυνατὸν ἦν γενέσθαι ἐξ αὐτοῦ, ἐφθόνησεν ἄν.
120
5. 4. 1; 1,71. πῶς ἄν οὖν τὸ τελεότατον καὶ τὸ πρῶτον ἀγαθὸν ἐν αὑτῷ σταίη ὥσπερ φθονῆσαν ἑαυτοῦ ἢ άδυνατήσαν, ἡ πάντων δύναμις;
121
5. 2. 1; 1, 109. ὄν γὰρ τέλειον τω μηδὲν ξητεῖν μηδὲ δεῖσθαι οἶον ὑπερεῤῥύη καὶ τὸ υπερπλῆρες αὐτοῦ πεποίηκεν ἄλλο.
122
5. 4. 1; 1, 71. ἔτερόν ποιοῦν, οὐ μόνον ὃ τι ἂν προαίρεσιν ἔχη, ἀλλὰ καὶ ὅσα φύει ἄνευ προαιρέσεως· οἶον τὸ πῦρ θερμαίνει καὶ ψύχει ἡ χιών.
123
5. 2. 1; 1, 109. ἐξ αὐτοῦ πάντα... καὶ ἡ πρώτη οἶον γέννησις αὕτη ὄν γὰρ τέλειον κ. τ. λ. О генетическом различии рождения ума от творения мира здесь нет и речи; напротив, рождение ума есть только первый момент в происхождении всего существующего. Родив ум, единое дает только импульс к образованию мира: в существовании ума дано уже существование мира. 5. 1.7; 1, 103. ὁ νοῦς οὗτος ἄξιας τοῦ καθαρωτάτου μηδ' ἄλλοθεν ἢ ἐκ τῆς πρώτης ἀρχῆς φῦναι, γενόμενον δὲ ἤδη τὰ ὄντα πάντα σὺν αὐτῷ γεννῆσαι, πᾶν μὲν τὸ τῶν ἰδεῶν κάλλος, πάντας δὲ θεοὺς νοητούς. Любопытно, что Плотин, хотя и называет ум творцом (δημιουργός, ποιητής), но ограничивает все его участие в образовании мира порождением мира идеального, а непосредственным творцом видимого мира признает третье начало, получившее бытие от ума,— душу.
124