127

5.2. 1. См. выше.

128

5. 3. 11; 2, 366. γενόμενος καὶ νοῦς καὶ οὐσία καὶ νόησις, ὅτε ἐνόησε. 5.6. 1; 1, 195. 196. τὸ νοοῦν δεῖ ἓν καὶ δύο εἶναι... ἐξ ἑνός ἐστι δύο, ὄτι νοεῖ ποιοῦν αὐτὸ δύο, μᾶλλον δὲ ὄν, ὄτι νοεῖ, δύο καί, ὄτι αὐτό, ἔν. 5. 1.4; 1, 99. δύο ὄντα τοῦτο τὸ ἓν ὁμοῦ νοῦς καί ὄν καί νοοῦν καὶ νοούμενον, ὁ μὲν νοῦς κατὰ τὸ νοεῖν, τὸ δὲ ὄν κατὰ τὸ νοούμενον. οὐ γὰρ ἂν γένοιτο τὸ νοεῖν ἐτερότητος μὴ οὔσης καὶ ταυτότητος δέ. γίνεται οὖν τὰ πρώτα νοῦς, ὄν, ἑτερότης, ταυτότης· δεῖ δὲ καὶ κίνησιν λαβεῖν καὶ στάσιν. καὶ κίνησιν μέν, εἰ νοεῖ, στάσιν δέ, ἵνα τὸ αὐτό. τὴν δὲ ετερότητα,ἵν' ἦ νοοῦν καὶ νοούμενον. 5. 3. 10; 2, 365. ὅταν δὲ πᾶσαν στάσιν, οὐ νοήσει, δεῖ τοίνυν τὸ νοοῦν, ὅταν νοῆ, ἐν δυσίν εἶναι καὶ ἢ ἔξω θάτερον ἢ ἐν τῷ αὐτῷ ἄμφω καὶ ἀεὶ ἐν ἑτερότητι τὴν νόησιν εἶναι, καὶ ἐν ταυτότητι δὲ ἐξ ἀνάγκης· καὶ εἶναι τὰ κυρίως νοούμενα πρὸς τὸν νοῦν καὶ τὰ αὐτὰ καὶ ἔτερα... ἢ τί νοήσει, ὃ μὴ ἔχει ἄλλο καὶ άλλο;

129

6. 9. 2; 1,81. τὸν  νοῦν ἀνάγκη ἐν  τῷ νοεῖν εἶναι καὶ... νοεῖν τὸ  πρὸ αὐτοῦ- εἰς ἑαυτὸν γὰρ ἐπιστρέφων, εἰς ἀρχὴν ἐπιστρέφει, καὶ  εἰ μὲν αὐτὸς τὸ  νοοῦν καὶ τὸ  νοούμενον, διπλοῦς ἓσται καί οὐχ ἄπλοῦς οὐδὲ τὸ  ἔν. εἰ δὲ πρὸς  ἔτερόν  βλέπει, πάντως πρὸς τὸ  κρεῖττον καὶ  πρὸ αὐτοῦ, εἰ δὲ καὶ  πρὸς αὐτόν καὶ  πρὸς τὸ  κρεῖττον, καὶ  οὔτω δεύτερον, καὶ  χρὴ τὸν  νοῦν τοιοῦτον τίθεσθαι, οἷον παρεἶναι μὲν τώ ἀγαθῶ καὶ  τῷ πρώτω καὶ βλέπειν εἰς ἐκεῖνο, συνεἶναι δὲ καὶ ἐαυτῶ νοεῖν τε ἑαυτὸν  ὄντα  τὰ πάντα.

130

5. 4. 2; 1, 73. νοῦς δὴ καὶ  ὄν ταὐτόν.

131

5. 3. 5; 2, 358. ἓν ἅμα πάντα ἓσται, νοῦς, νόησις, τὸ  νοητὸν... ἡ νόησις αύτοῦ τὸ  νοητὸν... καθ' ἑκάτερον ἄρα ἑαυτὸν νοήσει, καθ' ὃ τι καὶ ἡ νόησις αὐτὸς ἦν καὶ καθ' ὃ τι τὸ  νοητὸν αυτός, ὅπερ ἐνόει τῆ νοήσει, ὃ ἦν αυτός.

132

См. выше 5. 1. 4; 1, 99.

133

6. 4. 4; 1, 165. νοῦς πολὺς ἑτερότητι , οὐ τόπω, ὁμοῦ δὲ πᾶς... τὸ  ὄν πολλά... πᾶν τὸ  ὄν. 6. 7. 39; 2, 142. πολὺς.

134

6. 3. 11; 2, 367. πλῆθος.

135

6. 9. 2; 1,81. διπλοῦς ἔσται καὶ  οὐχ ἁπλοῦς οὐδὲ τὸ  ἓν (η. 5; 1,85. ένοειδής).