129

6. 9. 2; 1,81. τὸν  νοῦν ἀνάγκη ἐν  τῷ νοεῖν εἶναι καὶ... νοεῖν τὸ  πρὸ αὐτοῦ- εἰς ἑαυτὸν γὰρ ἐπιστρέφων, εἰς ἀρχὴν ἐπιστρέφει, καὶ  εἰ μὲν αὐτὸς τὸ  νοοῦν καὶ τὸ  νοούμενον, διπλοῦς ἓσται καί οὐχ ἄπλοῦς οὐδὲ τὸ  ἔν. εἰ δὲ πρὸς  ἔτερόν  βλέπει, πάντως πρὸς τὸ  κρεῖττον καὶ  πρὸ αὐτοῦ, εἰ δὲ καὶ  πρὸς αὐτόν καὶ  πρὸς τὸ  κρεῖττον, καὶ  οὔτω δεύτερον, καὶ  χρὴ τὸν  νοῦν τοιοῦτον τίθεσθαι, οἷον παρεἶναι μὲν τώ ἀγαθῶ καὶ  τῷ πρώτω καὶ βλέπειν εἰς ἐκεῖνο, συνεἶναι δὲ καὶ ἐαυτῶ νοεῖν τε ἑαυτὸν  ὄντα  τὰ πάντα.

130

5. 4. 2; 1, 73. νοῦς δὴ καὶ  ὄν ταὐτόν.

131

5. 3. 5; 2, 358. ἓν ἅμα πάντα ἓσται, νοῦς, νόησις, τὸ  νοητὸν... ἡ νόησις αύτοῦ τὸ  νοητὸν... καθ' ἑκάτερον ἄρα ἑαυτὸν νοήσει, καθ' ὃ τι καὶ ἡ νόησις αὐτὸς ἦν καὶ καθ' ὃ τι τὸ  νοητὸν αυτός, ὅπερ ἐνόει τῆ νοήσει, ὃ ἦν αυτός.

132

См. выше 5. 1. 4; 1, 99.

133

6. 4. 4; 1, 165. νοῦς πολὺς ἑτερότητι , οὐ τόπω, ὁμοῦ δὲ πᾶς... τὸ  ὄν πολλά... πᾶν τὸ  ὄν. 6. 7. 39; 2, 142. πολὺς.

134

6. 3. 11; 2, 367. πλῆθος.

135

6. 9. 2; 1,81. διπλοῦς ἔσται καὶ  οὐχ ἁπλοῦς οὐδὲ τὸ  ἓν (η. 5; 1,85. ένοειδής).

136

5. 4. 2; 1, 72. ἐκ τῆς ἀορίστου δυάδος καὶ  τοῦ  ἑνὸς τὰ εἴδη... τοῦτο γὰρ ὁ νοῦς. 6. ,6. 8; 2, 106. δυάς ἡ πρώτη

137

5. 4. 2; 1, 72. οὐχ ἁπλοῦς (ὁ νοῦς), ἀλλὰ πολλά, σύνθεσίν τε ἐμφαίνων, νοητὴν μέντοι. 5. 3. 15; 3, 371. ἓν ἄρα πολλά. 6. 7. 14; 2, 144. ἓν πολλά. 6. 2. 22; 2, 247. εἰς πολλά. 6. 7. 8; 2, 106. πολλά δεῖ τοῦτο τὸ  ἓν εἶναι ὄν μετὰ τὸ  πάντη ἕν.

138

5. 6. 1; 1, 195. ἓν καὶ  δύο... τὰ δύο ἓν ἓσται... άμφώ οὖν γίνεται ἓν ὄν.

139

5. 6. 1; 1, 195. ἁπλοῦν ἄρα καὶ  οὐχ ἁπλοῦν δεῖ εἶναι.

140

См. выше стр. 31. пр. 1.

141

5. 5. 4; 2, 21. ὁ μὲν νοητὸς κόσμος καὶ ὁ νοῦς. 5. 3. 16; 2, 372.

142

5. 9. 6; 1, 54. πάντα δὲ ὁμοῦ έκεῖ καὶ οὐδὲν ἧττον διακεκριμένα... πολὺ μᾶλλον ὁ νοῦς  ἐστιν ὁμοῦ πάντα καὶ αὖ οὐχ όμού, ὄτι  ἕκαστον δύναμις ιδία. ὁ δὲ πᾶς νοῦς περιέχει ὥσπερ γένος εἴδη καὶ  ὥσπερ ὅλον μέρει.