Учение Оригена о Св. Троице
136
5. 4. 2; 1, 72. ἐκ τῆς ἀορίστου δυάδος καὶ τοῦ ἑνὸς τὰ εἴδη... τοῦτο γὰρ ὁ νοῦς. 6. ,6. 8; 2, 106. δυάς ἡ πρώτη
137
5. 4. 2; 1, 72. οὐχ ἁπλοῦς (ὁ νοῦς), ἀλλὰ πολλά, σύνθεσίν τε ἐμφαίνων, νοητὴν μέντοι. 5. 3. 15; 3, 371. ἓν ἄρα πολλά. 6. 7. 14; 2, 144. ἓν πολλά. 6. 2. 22; 2, 247. εἰς πολλά. 6. 7. 8; 2, 106. πολλά δεῖ τοῦτο τὸ ἓν εἶναι ὄν μετὰ τὸ πάντη ἕν.
138
5. 6. 1; 1, 195. ἓν καὶ δύο... τὰ δύο ἓν ἓσται... άμφώ οὖν γίνεται ἓν ὄν.
139
5. 6. 1; 1, 195. ἁπλοῦν ἄρα καὶ οὐχ ἁπλοῦν δεῖ εἶναι.
140
См. выше стр. 31. пр. 1.
141
5. 5. 4; 2, 21. ὁ μὲν νοητὸς κόσμος καὶ ὁ νοῦς. 5. 3. 16; 2, 372.
142
5. 9. 6; 1, 54. πάντα δὲ ὁμοῦ έκεῖ καὶ οὐδὲν ἧττον διακεκριμένα... πολὺ μᾶλλον ὁ νοῦς ἐστιν ὁμοῦ πάντα καὶ αὖ οὐχ όμού, ὄτι ἕκαστον δύναμις ιδία. ὁ δὲ πᾶς νοῦς περιέχει ὥσπερ γένος εἴδη καὶ ὥσπερ ὅλον μέρει.
143
5. 1.4; 1, 100. δεῖ δὲ καὶ τοῖς νοηθεῖσιν ἑτέροις πρὸς ἄλληλα εἶναι, ταὐτόν δέ, ἐπεὶ ἓν ἐαυτῶ, καὶ κοινὸν δὲ τι ἐν πᾶσι.
144
5. 9.6; 1, 54. νοῦς μὲν δὴ ἔστω τὰ ὄντα καὶ πάντα ἐν αὐτῷ οὐχ ὡς ἐν τόπω έχων, ἀλλ' ὡς αὐτόν έχων καὶ ἓν ὢν αὐτοῖς. η. 8; 1, 55. νοῦς καὶ ἡ νοερὰ οὐσία, οὐχ ἑτέρα τοῦ νοῦ ἑκάστη ιδέα, ἀλλ' ἑκάστη νοῦς. καὶ ὅλος μὲν ὁ νοῦς τὰ πάντα εἴδη, ἕκαστον δὲ εἶδος νοῦς έκαστος, n. 5; 1, 52. εἰ δὲ παρ' αὐτοῦ καὶ ἐξ αὐτοῦ νοεῖ, αὐτὸς ἐστιν ὃ νοεί. εἰ γὰρ ἡ μὲν οὐσία αὐτοῦ άλλη, ἃ δὲ νοεῖ ἕτερα αὐτοῦ, αὐτὴ ἡ οὐσία αὐτοῦ ανόητος ἓσται. 3.2. 1; 2, 320. ἡ τοῦ νοῦ καὶ τοῦ ὄντος φύσις κόσμος ἐστίν ὁ αληθινός καὶ πρώτος, οὐ διαστάς ἀφ' εαὐτοῦ.
145
4. 8. 3; 1, 64. οὐ γὰρ εἰς νοῦς μόνος, ἀλλ' εἰς καὶ πολλοί. 6. 7. 8; 2, 106. ἦν τοίνυν οὐχ ὡς νοῦς είς, ἀλλὰ πάς.
146
5. 6. 4; 1, 197. έτι ἄλλο νοῦς τοῦ άγαθοΰ· ἀγαθοειδὴς γὰρ τώ τὸ ἀγαθὸν νοεῖν. 6. 7. 15; 2, 116. άγαθοειδές ἦν καὶ αὐτὸς αγαθός ἐξ άγαθοειδών, ἀγαθὸν ποικίλον.
147
6. 9. 3; 1, 82. τί γὰρ τῶν ὄντων ἐστὶν όνοῦς, ἐκεῖνο δὲ οὐ τι. 5. 1.7; 1, 103. ἐξ ἐκείνου (τοῦ ἑνὸς) ἡ οὐσία (τοῦ νοῦ) καὶ ῥώννυται παρ' ἐκείνου καὶ τελειοῦται εἰς οὐσίαν παρ' ἐκείνου καὶ ἐξ ἐκείνου.