5. 6. 1; 1, 195. ἓν καὶ  δύο... τὰ δύο ἓν ἓσται... άμφώ οὖν γίνεται ἓν ὄν.

139

5. 6. 1; 1, 195. ἁπλοῦν ἄρα καὶ  οὐχ ἁπλοῦν δεῖ εἶναι.

140

См. выше стр. 31. пр. 1.

141

5. 5. 4; 2, 21. ὁ μὲν νοητὸς κόσμος καὶ ὁ νοῦς. 5. 3. 16; 2, 372.

142

5. 9. 6; 1, 54. πάντα δὲ ὁμοῦ έκεῖ καὶ οὐδὲν ἧττον διακεκριμένα... πολὺ μᾶλλον ὁ νοῦς  ἐστιν ὁμοῦ πάντα καὶ αὖ οὐχ όμού, ὄτι  ἕκαστον δύναμις ιδία. ὁ δὲ πᾶς νοῦς περιέχει ὥσπερ γένος εἴδη καὶ  ὥσπερ ὅλον μέρει.

143

5. 1.4; 1, 100. δεῖ δὲ καὶ  τοῖς νοηθεῖσιν ἑτέροις πρὸς ἄλληλα εἶναι, ταὐτόν δέ, ἐπεὶ ἓν ἐαυτῶ, καὶ  κοινὸν δὲ τι ἐν  πᾶσι.

144

5. 9.6; 1, 54. νοῦς μὲν δὴ ἔστω τὰ  ὄντα  καὶ  πάντα ἐν  αὐτῷ οὐχ ὡς ἐν  τόπω έχων,  ἀλλ' ὡς αὐτόν έχων καὶ  ἓν ὢν αὐτοῖς. η. 8; 1, 55. νοῦς καὶ  ἡ νοερὰ οὐσία, οὐχ ἑτέρα τοῦ  νοῦ ἑκάστη ιδέα,  ἀλλ' ἑκάστη νοῦς. καὶ  ὅλος μὲν ὁ νοῦς τὰ πάντα εἴδη, ἕκαστον δὲ εἶδος νοῦς έκαστος, n. 5; 1, 52. εἰ δὲ παρ' αὐτοῦ καὶ ἐξ αὐτοῦ νοεῖ, αὐτὸς  ἐστιν ὃ νοεί. εἰ γὰρ ἡ μὲν οὐσία αὐτοῦ άλλη, ἃ δὲ νοεῖ ἕτερα αὐτοῦ, αὐτὴ ἡ οὐσία αὐτοῦ ανόητος ἓσται. 3.2. 1; 2, 320. ἡ τοῦ  νοῦ καὶ  τοῦ  ὄντος φύσις κόσμος ἐστίν ὁ αληθινός καὶ  πρώτος, οὐ διαστάς ἀφ' εαὐτοῦ.

145

4. 8. 3; 1, 64. οὐ γὰρ εἰς νοῦς μόνος,  ἀλλ' εἰς καὶ  πολλοί. 6. 7. 8; 2, 106. ἦν τοίνυν οὐχ ὡς νοῦς είς, ἀλλὰ πάς.

146

5. 6. 4; 1, 197. έτι ἄλλο νοῦς τοῦ  άγαθοΰ· ἀγαθοειδὴς γὰρ τώ τὸ   ἀγαθὸν  νοεῖν. 6. 7. 15; 2, 116. άγαθοειδές ἦν καὶ  αὐτὸς αγαθός ἐξ άγαθοειδών,  ἀγαθὸν  ποικίλον.

147

6. 9. 3; 1, 82. τί γὰρ τῶν ὄντων ἐστὶν όνοῦς, ἐκεῖνο δὲ οὐ τι. 5. 1.7; 1, 103. ἐξ ἐκείνου (τοῦ ἑνὸς) ἡ οὐσία (τοῦ νοῦ) καὶ  ῥώννυται παρ' ἐκείνου καὶ  τελειοῦται εἰς οὐσίαν παρ' ἐκείνου καὶ  ἐξ ἐκείνου.

148

5. 4. 1; 1, 71. τὸ  πρῶτον καὶ  πάντων τελειότατον καὶ  δύναμις ἡ πρώτη. 1. 7. 1; 2, 431. ἐπέκεινα οὐσίας, ἐπέκεινα καὶ ἐνεργείας. 5. 3. 12; 2, 368. ἡ πρώτη ἐνέργεια ὁ νοῦς. 5. 4. 2; 1, 72. νοῦς γίγνεται... ἀλλὰ πῶς μένὄντος ἐκείνου γίνεται ἐνέργεια; ἢ ἡ μὲν  ἐστι  τῆς οὐσίας, ἡ δ' ἐκ τῆς οὐσίας ἑκάστου· οἶον καὶ  έπί τοῦ  πυρὸς ἡ μὲν τίς  ἐστι  συμπληροῦσα τὴν οὐσίαν θερμότης, ἡ δὲ ἀπ' ἐκείνης ἤδη γινομένη ἐνεργοῦντος ἐκείνου τὴν σύμφυτον τῆ οὐσία ἐνέργειαν ἐν  τώ μένειν πῦρ· οὔτω δὴ κἀκεῖ... μένὄντος αὐτοῦ ἐν  τῷ οἰκείω ἤθει ἐκ τῆς ἐν  αὐτῷ τελειότητος καὶ  συνούσης ἐνεργείας ἡ γεννηθεῖσα ἐνέργεια ὑπόστασιν λαβοῦσα, ἅτε ἐκ μεγάλης δυνάμεως (ἐκεῖνο μὲν 'δύναμις πάντων) εἰς τὸ  εἶναι καὶ  οὐσίαν ἦλθεν.

149

5. 1. 4; 1, 99. νοεῖ δὲ οὐ ζητῶν,  ἀλλ' ἔχων. 5. 3. 9; 2, 363. νοῦς δὲ αὐτὸς (σκοπεῖ) αὐτόν οὐ συλλογιζόμενος περὶ αὐτοῦπάρεστι γὰρ ἀεὶ αὑτῷ.